Συγγραφέας: Αρχιμανδρ. π. Γεώργιος Τριανταφυλλίδης
Θεσσαλονίκη, 2024
===============
O πατήρ Γεώργιος Τριανταφυλλίδης, Αρχιμανδρίτης, συνέγραψε ένα μνημειώδες τετράτομο έργο με τίτλο "Ορθόδοξος Ελληνισμός και Δύση. Το σύγγραμμα παρουσιάστηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2024, στις 18.00, από τρεις Καθηγητές του ΑΠΘ, τον Ομότιμο Καθηγητή κ. Αθανάσιο Καραθανάση, τον επίσης Ομότιμο κ. Ηρακλή Ρεράκη, τον Αναπληρωτή Καθηγητή κ. Παναγιώτη Τζουμέρκα και τον συγγραφέα.
Σύμφωνα με όσα περιλαμβάνει το έργο, δεκαπέντε αιώνες κράτησε ο Ελληνισμός την πρωτοπορία του Χριστιανισμού στον κόσμο. Ήταν το δεύτερο πανανθρώπινης σημασίας γεγονός, μετά την αρχαία κλασική σοφία και την παράλληλη με τους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Παύλος πρώτος ύψωσε τον Σταυρό στον Άρειο Πάγο, αφού προηγουμένως είχε διδάξει τη διδασκαλία του Θεανθρώπου στη Θεσσαλονίκη, στους Χριστιανούς της οποίας, μάλιστα, έστειλε δύο Επιστολές, ενώ ο μαθητής του, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έσπειρε πρώτος στην Ευρώπη την αλήθεια του Χριστού. Μεγαλειώδης η συμβολή του Χριστιανισμού στην ανθρωπότητα! Βασικό γεγονός της νέας πνευματικής ζωής ήταν η απάρνηση των ανθρώπινων παθών και η καλλιέργεια της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων. Από τις εμπάθειες των αρχαίων θεών ο κόσμος οδηγήθηκε στην Αγιότητα του ενός αληθινού Θεού που ήδη μνημόνευαν και ανέμεναν Έλληνες σοφοί.
Το κύριο γνώρισμα του αληθινού Θεού, την Αγάπη, την δέχτηκαν ως κύριο γνώρισμα των πιστών. Δηλαδή, οι άνθρωποι καλούνταν να απελευθερωθούν από τα ζωώδη πάθη και να επιδοθούν στη μεταξύ τους θεϊκή Αγάπη. Η ενάρετη ζωή οδηγεί πλέον τον πιστό με οδηγό το Άγιο Πνεύμα στη Βασιλεία του Θεού. Η Αλήθεια της νέας αποκάλυψης του Θεού εμπνέει τους πιστούς και τους ενθουσιάζει. Σ' αυτόν τον ενθουσιασμό οφείλεται η διάδοση του Χριστιανισμού σε όλον τον ελληνόφωνο κόσμο. Μονάχα ο Ελληνισμός είχε τόσο καλλιεργημένο ανθρώπινο λόγο. Αυτό το πλεονέκτημα της ώριμης σκέψης και της ψυχικής ευαισθησίας διαμορφώνει και εκφράζει τη χριστιανική Αλήθεια. Πολύ εντυπωσιακές δεν είναι μόνον οι διανοητικές συλλήψεις των υπερφυσικών αληθειών, αλλά, κυρίως, η ταυτόχρονη βίωση αυτών των αληθειών, καθώς και οι κοινωνικές επιρροές που δημιουργούν αδελφότητες πιστών με κοινούς στόχους μετοχής στη Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και της του Αγάπης του Θεού. Ο Ιησούς δεν επιβλήθηκε ως Θεός, αλλά παρουσιάστηκε, ως άνθρωπος με τη δύναμη του Θεού. Δεν παρουσιάστηκε ως ένας δυνατός, αλλά με δώδεκα Μαθητές συνεργάτες. Ο Ένας και οι Δώδεκα χωρίς εγκόσμια δύναμη.
Το παράδειγμα του Κυρίου με τους Δώδεκα σφραγίζει, πλέον, την πορεία της Εκκλησίας και ο θεσμός των Συνόδων και των Αδελφοτήτων επικρατεί. Είναι αλησμόνητη η φράση του Ιησού, όταν οι Έλληνες τον πλησίασαν μέσω των Μαθητών Του και πήραν άκουσαν: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου». Η αρχαία σοφία και η νέα θεολογία της θεϊκής Ενανθρώπησης εμπνέουν τους αναζητητές της Αλήθειας, τους εντάσσουν στην οδό της Αγάπης και κατευθύνονται σταθερά στον εν Χριστώ σκοπό της ανθρώπινης ζωής.
Τους επόμενους αιώνες ο Ελληνόφωνος χριστιανικός κόσμος της Μεσογείου ανέδειξε πλήθος πρωτοπόρων αγίων και λογίων, που κατέγραψαν τον θεολογικό βηματισμό και υιοθέτησαν τον όρο «Ορθοδοξία». Προστάτευαν, δηλαδή, την ορθή πίστη από τις παρανοήσεις των αιρετικών. Ο Ορθόδοξος βηματισμός διαφυλάσσεται οργανωμένος και συστηματοποιημένος στις Αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Είναι πλέον καρπός ορθής δόξας, ελληνικός και αδελφικός. Μόνον έτσι κρατήθηκαν μακριά οι προσωπικές και κοσμικές επιρροές και οι συστηματικές σκοπιμότητες στις κοινές αποφάσεις. Έπρεπε να επικρατήσει το βίωμα της Αδελφοσύνης, της Ταπείνωσης και της Αλήθειας.
Το 1054, δυστυχώς, με πρωτοβουλία της Ρώμης επιβλήθηκε το μονοκρατορικό σύστημα του Πάπα, γεγονός που επέβαλε το Σχίσμα μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινούπολης. Ακολούθησαν οι ανάδελφες και καταστροφικές Σταυροφορίες της Δύσης εναντίον της Ανατολής! Από το 1095 μέχρι το 1291, οκτώ Σταυροφορίες οργανώθηκαν ως στρατιωτικές επιθέσεις, για να παραλύσουν την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης. Κύριος στόχος της Ρώμης υπήρξε η υπεροχή του παπικού κέντρου, μέσω της οικονομικής ανάπτυξης και της πλήρους εκκοσμίκευσής του.
Η τελευταία θεολογική διαπάλη του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, εναντίον των στρεβλώσεων των Βαρλαάμ, Ακινδύνου και Γρηγορά, έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 1355. Ήταν τα τελευταία ραπίσματα της Ορθοδοξίας στη λατινική δυσσέβεια. Και ενώ η Ορθόδοξη Αυτοκρατορία ζητούσε, ταπεινά, βοήθεια από τη λατινική Δύση, οι Ορθόδοξοι έζησαν για ένα ολόκληρο χρόνο, το συνοδικό μαρτύριο στη Φεράρα – Φλωρεντία το 1438-39, όπου με πιέσεις και απειλές επιτεύχθηκε η ψευδένωση Ανατολής – Δύσεως, χωρίς την υπογραφή της ομάδας του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, αλλά και το μαρτύριο της αλώσεως του 1453, αφού, ματαίως, ανέμεναν να έρθει η υπεσχημένη από τη Δύση βοήθεια!
Οι Παπικοί ταυτισμένοι με τον κόσμο, τον ορθολογισμό και τον σχολαστικισμό δεν μπόρεσαν ποτέ να δεχθούν το γεγονός της μεταφοράς της Ρώμης στην Κωνσταντινούπολη, ως πρωτεύουσας του Ρωμαϊκού κράτους ούτε την πνευματική ανωτερότητα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Γι' αυτό και μισούν θανάσιμα τον πρώτο Χριστιανό Αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο. Από τότε θέλουν να μετατρέψουν την Ορθόδοξη Ελλάδα σε επαρχία της Ευρώπης και τη Δύση κυρίαρχη σε όλον τον κόσμο.
Ο Ορθόδοξος Ελληνισμός, υπό την κυριαρχία του Ισλάμ, βίωσε τους μαρτυρικούς αγώνες της ταπείνωσης, τη διαίρεση των Ορθόδοξων λαών, τους ομαδικούς εξισλαμισμούς και τη στρατιά των Νεομαρτύρων του, ενώ, αντίθετα, η Δύση ανέπτυσσε κυριαρχικές «ιεραποστολές», όχι μόνο στους άπιστους, αλλά, κυρίως, στους Ορθόδοξους λαούς της Ανατολής.
Η Ορθοδοξία, θεμελιωμένη στην ελληνική σκέψη της αρχαίας σοφίας στην Ορθόδοξη χριστιανική θεολογία των Αγίων Πατέρων και των Συνόδων, αλλά και στον Μυστικισμό εκφράστηκε τον εικοστό αιώνα στον Δυτικό κόσμο από την νεότερη αδελφή, την Ορθόδοξη εκκλησία της Ρωσίας! Η Ορθόδοξη σπορά του χριστιανικού Λόγου, έδωσε επίσης, τους δικούς της Νεομάρτυρες στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Έτσι, ο Ορθόδοξος Ελληνισμός στην Ελλάδα και τη διασπορά, παραμένει εμπόδιο στη δυτική κυριαρχία, αν και χρειάζεται, ιδιαίτερα στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης ξεχωριστή προσοχή και αγώνας για να μη χάσει την κληρονομιά των πνευματικών Πατέρων του και να λησμονήσει τους άγιους καρπούς της Ορθόδοξης πίστης του.
Συνοπτικά, ο συγγραφέας π. Γεώργιος Τριανταφυλλίδης, στο τετράτομο έργο του: "Ορθόδοξος Ελληνισμός και Δύση", αναλύει διεξοδικά, ξεκάθαρα και σε βάθος, ερευνώντας την υπάρχουσα σχετική ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία, τις διαχρονικές σχέσεις Ορθόδοξης Ανατολής και Δύσης, με κεντρικό άξονα τη σημερινή προβληματική κατάσταση των εκκοσμικευμένων κοινωνιών. Το Έργο του είναι βαθυστόχαστο και βαρυσήμαντο και θα αποτελέσει, με βεβαιότητα, ένα σημείο αναφοράς, στοχασμού και αυτογνωσίας. Αξίζει πραγματικά, να μην απουσιάζει από κάθε ορθόδοξη χριστιανική βιβλιοθήκη, να μελετηθεί και να συζητηθεί από όλους εκείνους που ποθούν τον Θεό και πονούν την Ορθοδοξία!
Σταύρος Ευαγγ. Καμαρούδης
τ. Καθηγητής της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ : Κινητό 6977 626 243
Σχόλια (0)